Αν.Γραμματέας ΠΟΑΣΥ
ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ Νίκος
« Ένας απλός βητάς είμαι και δεν ζητώ ελεημοσύνη...»
Στη συμβολή των οδών Γ΄ Σεπτεμβρίου και Βερανζέρου σταθμεύει το 12θέσιο της ΕΛ.ΑΣ. για τις ανάγκες του «Ξένιου Δία». Τρεις – τέσσερις συνάδελφοι είχαν διατεθεί Υπηρεσία για αυτό τον σκοπό. Απ την Σατωβριάνδου κατηφόριζαν προς το Α.Τ. Ομονοίας έξι αλλοδαποί, υπό αίρεση πολίτες, συνοδεία αστυνομικών για τον έλεγχο και την ταχύτατη διαδικασία της απέλασης (ενδεχομένως και για πολλοστή φορά έκαστος). Απ' την Σωκράτους άλλη μια τύποις συνοδεία ανηφόριζε για τον ίδιο λόγο. Μπροστάρης στη δεύτερη και πιο χαλαρή συνοδεία ήταν ένας μελαμψός κιθαρίστας που προφανώς είχε αποκοπεί απ' το ντουέτο του και προσάγονταν, με το όργανό του στην πλάτη. Κινούνταν με τρόπο που έδειχνε ότι ήξερε από μόνος του που πάει και τι θα γίνει! Στον βηματισμό του ακούγονταν ταυτόχρονα και ο ήχος των κερμάτων που είχε εξοικονομήσει γρατζουνώντας και άδοντας στους περαστικούς. Αν μετά τον έλεγχο της εφαρμογής περί δίωξής του, στο police on line δεν προέκυπτε κάτι σε βάρος του, θα συνέχιζε το πολιτιστικό – μουσικό έργο του, κάνοντας τουρισμό στη χώρα μας.
Παραμονές των εκλογών στην Αθήνα, βρέθηκα να περνάω από το σημείο αυτό και είδα τις προσαγωγές αυτές. Άλλωστε, οι περισσότεροι αστυνομικοί της Αθήνας στην Ομόνοια εργάζονται. Συζητώντας με τους συναδέλφους και με την πρόοδο της κουβέντας μας, είπαμε αρκετά. Μονοπωλήθηκε το ενδιαφέρον γύρω από τα οικονομικά, το εφάπαξ, τις σκοπούμενες και επικείμενες ανακατατάξεις που εξαγγέλλονται και δεν πραγματοποιούνται ακόμα, το βαθμολόγιο – μισθολόγιο κ.α. Στο τελευταίο κάθισμα του υπηρεσιακού οχήματος με την άκρη των ματιών μου είδα να κάθεται ένας συνάδελφος, ο οποίος ούτε συμμετείχε, αλλά και δεν σηκώθηκε από την θέση του, δείχνοντας κάτι να τον βασάνιζε! Τον ίδιο συνάδελφο είδα την Τρίτη μέρα των εκλογών μας, στη Γ.Α.Δ.Α. Με πλησίασε και με χαιρέτισε. Ήταν τόσο γερασμένος και εξαθλιωμένος και ήταν μόνο 48 χρονών. Πιστεύω στον συνδικαλισμό, μου είπε, γιατί στο παρελθόν είδαμε καλό, αν και τα τελευταία χρόνια μόνο θλίψη μου προκαλούν όλα γύρω μου. Ξεφυλλίζοντας προς επιβεβαίωση το βιβλιάριο υγείας του, κατάλαβα ότι από τις σφραγίδες της συμμετοχής του στην εκλογική διαδικασία πήγε περισσότερες φορές να ψηφίσει, παρά να επισκεφθεί γιατρό. Εν ολίγοις δεν είχε ασθενήσει ποτέ!
Είμαι στην υπηρεσία 30 χρόνια, μου είπε, είμαι ένας απλός βητάς όπως μας αποκαλούν όλοι αυτοί οι κατ' ευφημισμό γαλονάδες. Πίστεψέ με δεν με ενοχλεί καθόλου, το μόνο που προσπαθώ είναι να ξεπεράσω την δυστυχία μου που βιώνω τα τρία τελευταία χρόνια και με έχει καταβάλει. Σήμερα το πρωί άναψα για τσιγάρο μια μισοσβησμένη γόπα που είχα αφήσει από βραδύς για τον καφέ μου, στον οποίο αντί για ζάχαρη έβαλα άχνη που είχε περισσέψει από παλιά. Χρωστάω στην εφορία, στην ΔΕΗ, τρείς και πλέον δόσεις του στεγαστικού μου δανείου. Μόλις πριν πέντε μέρες πληρωθήκαμε και δεν έχω μία να ζήσω τα τρία μου παιδιά μέχρι το τέλος του μήνα. Δυστυχούν και αυτά μαζί με μένα. Τα χρήματά μου όλα τα δαπανώ σε συνεδρίες για την γυναίκα μου, η οποία έχει σκλήρυνση κατά πλάκας. Ντρέπομαι κυριολεκτικά για το κατάντημά μου. Πριν λίγες μέρες που σε είδα στην Ομόνοια, δίστασα να κατέβω από το όχημα. Τι να σου έλεγα, ότι μια μέρα με κέρασε καφέ ένας κρατούμενος από αυτούς του «Ξένιου Δία» και τον είδα σήμερα να τον επαναπροσαγάγουν; Πιθανόν να ήταν και ο κιθαρίστας. Αν μπορείτε βοηθήστε μας τουλάχιστον όσοι από μας αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, αν και οι περισσότεροι βιώνουμε την δυστυχία. Στην προσπάθειά μου να τον κατευθύνω στο Ίδρυμα Εξοχών, στο ασφαλιστικό μας ταμείο ή την Αστυνομική Ανασκόπηση για βοήθημα λόγω υγείας, μου απάντησε αυτολεξεί: δεν είμαι επαίτης και ζητιάνος και δεν ζητώ ελεημοσύνη. Ένα κράτος δικαίου περιμένω και όχι ιδιαιτερότητες, όλοι οι πολίτες να είναι ίσοι! Οι αλήτες μας τα πήραν όλα και θέλουν ακόμα και την ψυχή μας. Απλά μην εμπιστεύεστε κανέναν, μας κοροϊδεύουν όλοι.
