Ομιλία Προέδρου ΠΟΑΣΥ κ. Γρηγόρη ΓΕΡΑΚΑΡΑΚΟΥ στο 27o συνέδριο της ΠΟΑΞΙΑ

14.10.2016.1

Αξιότιμοι κύριοι προσκεκλημένοι της αδελφής Ομοσπονδίας των Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας,

Κύριε Υπουργέ, Κύριε Αρχηγέ,

Αγαπητό προεδρείο, αγαπητοί συνάδελφοι,

Κυρίες και κύριοι,

Αφού ευχαριστήσω το προεδρείο της ΠΟΑΞΙΑ για την πρόσκληση, και ευχηθώ καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων να μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για το πώς σκεφτόμαστε εμείς τη συνδικαλιστική μας δράση.

Ακούσαμε με προσοχή την ομιλία του προέδρου της ΠΟΑΞΙΑ, του κ. Κατσιαμάκα, ο οποίος περιέγραψε την κατάσταση και έδωσε το στίγμα της αγωνιστικής μας πορείας.

Γνωρίζετε ότι ο αγώνας που δίνουμε είναι κοινός γιατί τα προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι κοινά. Ο χώρος που εργαζόμαστε είναι κοινός, τον ίδιο αέρα αναπνέει και ο αστυφύλακας και ο αξιωματικός, τους ίδιους κινδύνους έχουμε όλοι απέναντί μας. Και μέσα σε όλα αυτά, έχουμε να πολεμήσουμε μαζί όσες από τις αποφάσεις των κυβερνώντων πιστεύουμε εμείς ότι δεν προάγουν τα συμφέροντά μας, αλλά αντιθέτως τα υπονομεύουν.

Τις Ομοσπονδίες μας τις διακρίνουν ισχυροί δεσμοί συνεργασίας και κοινών αγώνων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των συναδέλφων μας. Έχουμε δημιουργήσει ένα ισχυρό μέτωπο και με τους συνδικαλιστικούς φορείς των πυροσβεστών και των λιμενικών, ενώ με τα αδέλφια μας των Ενόπλων Δυνάμεων βρισκόμαστε επίσης σε ανοικτή γραμμή. Εκεί υπάρχει το θέμα της εκπροσώπησής τους, αφού πέτυχαν μετά από πολλά χρόνια τη θεσμική τους κατοχύρωση την οποία βεβαίως και χαιρετίζουμε, αλλά μένει να δούμε σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν και πώς θα βρούμε έναν κοινό βηματισμό.

Σώματα Ασφαλείας και Ένοπλες Δυνάμεις είμαστε στην ίδια όχθη του ποταμού και κανείς δεν μπορεί να μας βάλει απέναντι. Και ο νοών νοείτο.

Όλοι μας είμαστε δημόσιοι λειτουργοί και έχουμε ιερή υποχρέωση να υπηρετούμε το ρόλο μας, προσηλωμένοι στο καθήκον. Για να είμαστε όμως αποτελεσματικοί, η πολιτεία οφείλει να μας παρέχει τα αναγκαία μέσα και τις εγγυήσεις εκείνες που θα μας κάνουν χρήσιμους στην κοινωνία. Αλλιώς, θα απαξιωνόμαστε και ως άτομα και ως θεσμός.

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για να σας πω ότι η πολιτεία, μάς οφείλει πολλά. Μάς όφειλε πριν από τα Μνημόνια και τώρα, μετά από έξι χρόνια ανελέητων περικοπών, μάς οφείλει πολύ περισσότερα.

Το 50% των μισθολογικών περικοπών, τους αξιοπρεπείς μισθούς μας, τα 370.000.000 ευρώ των ασφαλιστικών μας ταμείων, την τσαλακωμένη εικόνα της αστυνομίας με τα περιπολικά – σαράβαλα, και τις υποδομές σε άθλια κατάσταση.

Μάς χρωστά τη χαμένη τιμή της ΕΛ.ΑΣ. όλα αυτά τα χρόνια και σε τελική ανάλυση τη χαμένη περηφάνια μας και αναφέρομαι στην νοοτροπία και τις απόψεις που κατά καιρούς έχουν πολλά στελέχη της αριστεράς για μας τους αστυνομικούς.

Για να είμαι όμως ακριβοδίκαιος, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι και από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, δεν αρκούν οι θωπείες και τα καλά λόγια. Η αστυνομία είναι θεσμός και δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων.

Αλήθεια, τι έγινε εκείνη η προεκλογική θέση του κυβερνώντος κόμματος για τη διακομματική επιτροπή και για μια σειρά άλλα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις κρίσεις και την επιλογή αρχηγού από τη Βουλή, τι γίνεται με το Συνήγορο του Αστυνομικού που θα τον προστατεύει από την αυθαιρεσία της διοίκησης αλλά και από τις κακοήθεις καταγγελίες, τι γίνεται με τα ΜΑΤ επιτέλους, που κάποιοι αφελείς έλεγαν ή νόμιζαν ότι θα καταργούνταν;

Για να μην μακρηγορώ με αναφορές σε γνωστά σε όλους σας ζητήματα, και για να μην αδικώ και την Ηγεσία με την οποία βρισκόμαστε σε καθημερινή επικοινωνία.

Σε συνεργασία με την ηγεσία τελειώσαμε τη γάγγραινα με τις παραβιάσεις του Κώδικα Μεταθέσεων και αυτό το διάστημα δουλεύουμε το θέμα της αναβάθμισης της εκπαίδευσης. Θέλουμε κι άλλες θεσμικές αλλαγές, όπως είναι ο ιατρός εργασίας, οι παιδικοί σταθμοί, οι λέσχες στις έδρες των Διευθύνσεων και το δικαίωμα της απεργίας και για το οποίο θέλω να μιλήσω ειδικότερα σε σχέση και με αυτό που είπα στην αρχή για τη συνδικαλιστική μας δράση.

Είμαστε ή δεν είμαστε ένα ιδιαίτερο Σώμα δημοσίων λειτουργών που ακριβώς για αυτόν τον λόγο τυγχάνουμε ειδικής συνταγματικής προστασίας;

Γιατί, τι άλλο είναι η απαγορευτική διάταξη του Συντάγματος για τους ένστολους από το να σε σέβεται και να σε προστατεύει η πολιτεία επειδή ακριβώς δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις όλα τα συνδικαλιστικά εργαλεία και το κορυφαίο αυτών, την απεργία, που έχουν οι άλλοι δημόσιοι λειτουργοί;

Ήρθε η ώρα η κυβέρνηση λοιπόν, και έχουμε ήδη πάρει την υπόσχεση του υπουργού Εργασίας, στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να συμπεριλάβει το αίτημά μας για την απεργία. Ήρθε η ώρα το συνδικαλιστικό μας κίνημα να επιδείξει την ωριμότητά του και να κάνει το ποιοτικό άλμα στη λειτουργία και στην αποτελεσματικότητά του.

Τέλος, κλείνοντας, θέλω να σας υπενθυμίσω και ένα άλλο μεγάλο στόχο που δεν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε ακόμα. Είναι η ίδρυση της Συνομοσπονδίας. Να ιδρύσουμε δηλαδή έναν κοινό συνδικαλιστικό φορέα που θα έχει υπό τη σκέπη του και τις έξι Ομοσπονδίες και Ενώσεις των αστυνομικών, των λιμενικών και των πυροσβεστών. Είναι ένα θέμα που το συζητάμε εδώ και χρόνια χωρίς ωστόσο να έχουμε καταφέρει να συμφωνήσουμε στο δια ταύτα, δηλαδή στη σύνταξη του Καταστατικού που θα διέπει τη λειτουργία της Συνομοσπονδίας.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας, Σας εύχομαι καλή δύναμη και καλούς κοινούς αγώνες.