E, όχι και στο περιθώριο!

mpakaras

Του Γρηγόρη Μπακάρα
Οργανωτικού Γραμματέα της Π.Ο.ΑΣ.Υ

E, όχι και στο περιθώριο!

Συνάδελφοι και «αντισυνάδελφοι»

Με έκπληξη διάβασα στην ιστοσελίδα της ΙΡΑ Θεσσαλονίκης άρθρο αντιπροσώπου της ΠΟΑΣΥ και μέλους της ΕΑΥΝ Θεσσαλονίκης, ο οποίος ασχολείται με το σοβαρό θέμα της μη αποτελεσματικής εργασίας ορισμένων συναδέλφων μας και επιχειρεί να δώσει απαντήσεις για την επίλυσή του, με λανθασμένο κατά την άποψή μου τρόπο.

Να δούμε, όμως, πώς προσεγγίζει το θέμα ο συνάδελφός μας. Γράφει, μεταξύ των άλλων: Καταρχάς ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ονομάζω αυτόν ο οποίος απλώς φοράει την ίδια στολή με εμάς τους υπόλοιπους ή απλώς κάνει το ίδιο επάγγελμα με εμάς. Η αλήθεια είναι ότι αποτελούν ένα μικρό και θλιβερό ποσοστό, ικανό όμως να επηρεάζει καταστάσεις. Ακολούθως ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ονομάζω εκείνον που έρπει και γλύφει για να περνάει καλά κυρίως εις βάρος μας. Είναι αυτός που αυτοχρίζεται-τρομάρα του- «υπερεπαγγελματίας» για να έχει άλλοθι για τα αίσχη του. ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ είναι αυτός που αν είχαμε το δικαίωμα απεργίας θα ήταν απεργοσπάστης. Άμα ζούσαμε στην κατοχή θα ήταν δοσίλογος με κουκούλα. Σήμερα ο ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ αποτελεί τον πιο επικίνδυνο «κουκουλοφόρο» και «γνωστό άγνωστο». Ο ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ είναι ο βολεμένος, το λαμόγιο, ο συνεργάτης και ο «πληροφοριοδότης» των κακών διοικήσεων και των κακών Αξιωματικών. Ο ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ αποτελεί το διαχρονικό σύμπτωμα της μιζέριας στην οποία θέλουν «κάποιοι» τον Έλληνα Αστυνομικό, κλπ, κλπ.

Και στη συνέχεια, χωρίς, να αναφερθεί στους «κάποιους», τι προτείνει;

Γράφει: Γι' αυτό προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα εξωτερικά χτυπήματα που δεχόμαστε καθημερινά και όλο πιο συχνά, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε πρώτα την «εσωτερική αιμοραγία» που προκαλεί ο ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ.

Κλείνοντας θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή- τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ. Απομονώστε κάθε ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟ και βάλτε τον στο περιθώριο. Το εφάρμοσα στην πράξη και πετυχαίνει. Φοβάται όταν είμαστε ενωμένοι και με αυξημένη την Συναδελφική αλληλεγγύη. Να είστε όλοι καλά και να θυμάστε πάντα πως όταν είμαστε ενωμένοι όλα τα προβλήματα λύνονται.

Είναι τόσο απλά όμως τα πράγματα συνάδελφοι; Είναι δυνατόν με γενικόλογες επικλήσεις της ενότητας χωρίς καμία αναφορά στην οργανωμένη συνδικαλιστική δράση του σωματείου και της Ομοσπονδίας να ανοίγει κάποιος εσωτερικό πόλεμο με τους συναδέλφους, υπερτονίζοντας μάλιστα ότι αυτός, με την προσωπική του τακτική, τους βάζει στο περιθώριο; Είναι δυνατόν; Αυτό επιδιώκουμε; Να βάλουμε στο περιθώριο το συνάδελφο που δεν εργάζεται όπως εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να εργάζεται; Αυτός είναι ο ρόλος μας; Έχουμε ξεχάσει ότι σαν συνδικαλιστές επιδιώκουμε την οργανωμένη δράση για να κερδίσουμε όλους τους συναδέλφους στη μάχη που δίνουμε για μια σύγχρονη και δημοκρατική Ελληνική Αστυνομία;

Θέλω να πιστεύω ότι οι συγκεκριμένες απόψεις είναι ατυχείς διατυπώσεις του συναδέλφου και ότι δεν απηχούν ευρύτερες αντιλήψεις που έχουν εμφιλοχωρίσει στις τάξεις μας και δη στις τάξεις της ΙΡΑ Θεσσαλονίκης, που έσπευσε να τις φιλοξενήσει ασχολίαστα στην ιστοσελίδα της.

Και θέλω, τέλος, να πιστεύω ότι είναι μεμονωμένο το κρούσμα, που έρχεται βεβαίως σε πλήρη αντίθεση και αντίφαση με το πνεύμα της συναδελφικής αλληλεγγύης που καλλιεργεί παγκοσμίως η ΙΡΑ και που ο ίδιος ο συνάδελφος, ασπάζεται μερικές ημέρες αργότερα, με άλλο άρθρο του αναφορικά με τη βομβιστική επίθεση στα γραφεία της ένωσης αποστράτων, όταν αναφέρει προς τους συναδέλφους του:

«σας διαβεβαιώνω κι εγώ με τη σειρά μου, ότι θα συνεχίσω να ΣΑΣ ΥΠΗΡΕΤΩ ΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ και να αγωνίζομαι για την ΕΛΛΑΔΑ, την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ και τον ΕΛΛΗΝΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ!».

Δεν γίνεται αγαπητέ φίλε και συνάδελφε να αγωνίζεσαι δια της φιλίας και την ίδια ώρα να οδηγείς στο περιθώριο όσους νομίζεις ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Μόνο οργανωμένα, αγωνιστικά, με ενότητα και σοβαρότητα, θα είμαστε αποτελεσματικοί.