Αθήνα, 5 Απριλίου 2012
Αρ. Πρωτ.: 200/4/127
Επιτέλους κάντε τη Δημοκρατία να λειτουργήσει
Με αφορμή την ανθρώπινη τραγωδία που συγκλονίζει από χθές τη Χώρα μας λόγω του υψηλού συμβολισμού της, την ίδια ώρα που ολόκληρος ο λαός μας ωθείται στη φτώχια και στην εξαθλίωση με χιλιάδες άλλες παράπλευρες απώλειες μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, και με όλο το σεβασμό προς την οικογένεια του ανθρώπου που θυσιάστηκε με αυτόν τον τραγικό τρόπο, στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα στην πολιτεία και μια κραυγή αφύπνισης προς την κοινωνία, οφείλουμε να επισημάνουμε τα ακόλουθα:
Κατανοούμε απόλυτα το αυθόρμητο ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης των πολιτών και το ιερό τους δικαίωμα να διαδηλώνουν ειρηνικά έξω από το Κοινοβούλιο, δικαίωμα που κι εμείς απολαμβάνουμε, καταγγέλλοντας διαρκώς την εφαρμοζόμενη πολιτική των Μνημονίων και της Τρόικας και απαιτώντας από τους κυβερνώντες να αλλάξουν πορεία, λαμβάνοντας επιτέλους τα μηνύματα που τους στέλνουν πλέον οι πολίτες (φευ!) και με ακραίες μορφές αυτοχειρίας!
Αισθανόμαστε, ωστόσο, την υποχρέωση να εκφράσουμε και την έκδηλη αγωνία μας για το απαράδεκτο φαινόμενο της κλιμακούμενης επίθεσης «ακραίων στοιχείων», με κάθε ευκαιρία, ιδίως εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων, που περιφρουρούν τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, ωσάν να είναι οι αστυνομικοί συνυπεύθυνοι για ό,τι ψηφίζεται και επιβάλλεται από την νομοθετική εξουσία στον τόπο μας.
Είναι, βεβαίως, εξηγήσιμη η αγανάκτηση των πολιτών απέναντι σε μια «σιδερόφραχτη δημοκρατία», όμως πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι η βία κατά των αστυνομικών, είναι βία που στρέφεται και κατά της κοινωνίας. Λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και δημιουργεί συνθήκες κλιμάκωσης της έντασης και θυματοποίησης είτε αστυνομικών είτε πολιτών, όπως έχει δείξει και η μεταπολιτευτική μας ιστορία με πιο τραγικό από όλα, το κεφάλαιο της εγκληματικής δράσης των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Εκφράζοντας το σύνολο των συναδέλφων μας, τονίζουμε, ωστόσο, για μια ακόμα φορά -και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι πολίτες- ότι έχουμε διαχωρίσει τη θέση μας από τη χρησιμοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας ως κυματοθραύστη των λαϊκών αγώνων και καταστολέα της ελεύθερης έκφρασης του λαού μας. Γι' αυτό έχουμε ζητήσει να μην εμπλέκουν τον ένστολο στα όποια κομματικά παιγνίδια εξουσίας. Αγωνιζόμαστε για να μην βιώσει κανείς ποτέ πια τις μαύρες μέρες του παρελθόντος.
Επίσης, έχουμε ζητήσει να δραστηριοποιηθούν οι μηχανισμοί ασφαλείας του κράτους για να απομονώσουν όλους εκείνους τους φορείς της βίας που δρουν οργανωμένα και δυναμιτίζουν τις ειρηνικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Απαιτούμε εν τέλει μια πολιτική για μια σύγχρονη, δίκαιη και δημοκρατική Ελληνική Αστυνομία, αλλά αυτά τα διαχρονικά μας αιτήματα, επιτρέψτε μας να σημειώσουμε ότι δεν έχουν τύχει της αναμενόμενης προβολής και στήριξης εκ μέρους της ίδιας της κοινωνίας και των οργανωμένων της δυνάμεων. Εμείς συμμάχους αναζητούμε, κι όχι «εχθρούς» στον δρόμο του ασυμβίβαστου και ακηδεμόνευτου συνδικαλιστικού μας κινήματος.
Ελπίζουμε, η πολύπλευρη κρίση που διαπερνά θεσμούς και πρόσωπα της πολύπαθης χώρας μας, να αποτελέσει το έναυσμα για να τεθεί επιτέλους και η Ελληνική Αστυνομία σε μια νέα βάση λειτουργίας, με απόλυτο σεβασμό στο Σύνταγμα και τους Νόμους του κράτους, που τόσο βάναυσα έχουν απαξιωθεί στις μέρες μας.
